(عکس‌نوشته‌ای تقدیم به آیتِ «الله» حجت الاسلام میثم دوست محمدی)

نامزد پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری از استان قم

و کم سن و سالترین آنها

اما بزرگوار.

با اینکه سنشون از همه کمتره، امّا ثابت کردند
که بزرگی به عقل و فهمه! لابُد می پرسید چطور!؟
چون مثل بعضی ها صرف تایید اجتهادشون برای
استفاده از لقب مقدس «آیت الله» حرص نزدند
و حتی از «پسوند والمسلمین» هم احتراز نمودند
بماندکه عده ای احراز صلاحیت نشده عقده ای
در فضاهای غیر مُجازِ مَجازی و واقعی از شنیدن
لقب «علامه» و «آیت الله» ذوق مرگ می شوند.

****

درسته انتخاب ما قمی ها، آیت الله مومن هست، امّا آقا میثم
مودب و با ظرفیت رو دوست داریم و براشون دعا می کنیم.

خداوندا به برکت غبار جبهه که متبرک به خون شهدای بی شماری بوده و دوستانم علی اکبر و محمد مهدی پورغلامعلی روزگاری در آن بهشت بی همتا تنفس می کردند و به نفس نفسِ مادرمان حضرت زهرا در پشت در سوخته،  قسمت می دهیم که این دو برادر محبوبِ برو بچه های حزب اللهی شهرمان را در بزنگاه انتخابات به تصمیمی برسان که مرضی تو باشد. و امیدوارم جناب آقای علی اکبر نقش تاریخی خود را در این لحظه به خوبی ایفا کنند و یاری گر برادرشان دکتر محمدمهدی پورغلامعلی باشند در این صحنه تکرار نشدنی.
بدون شک «إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ» و «مَن کانَ یُریدُ العِزَّةَ فَلِلَّهِ العِزَّةُ جَمیعًا ? إِلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالعَمَلُ الصّالِحُ یَرفَعُهُ»

اللهم وفقنا لما تحب و ترضی
یک دوست 
3/12/94

مقدمه:

این نسخه را برای شهر خودم پیچیدم از روی تجربه (چون دکتر نیستم) ولی برای شهرهای دیگه هم شاید افاقه کنه و اگر کسی واقعا مونده باشه چکار کنه از این راه می تونه به خوبی به نتیجه برسه، حتی کاندیداها می تونند راحت از این طریق متوجه بشوند که کدامشان به نفع آن دیگری کنار برود.

وقتی خبرنگار باشی ناخودآگاه هر موضوعی که پیش می آید، دلت می خواهد سرَک بکشی و از کم و کیف ماجرا و نظرات مردم با خبر باشی. حالا هر چه موضوع  مهمتر باشد این نگاه کنجکاوانه هیجان انگیز می شود البته نه مثل فیلم های پلیسی ولی خوب تا حدّی.
ماجرا از اینجا جالب تر می شود که ندانند خبرنگاری و بدون گارد حرفهاشون رو راحت بزنند.
درست حدس زدید، مسئله انتخابات، مسئله ای که هر چه به جمعه هفتم اسفندماه نزدیک می شویم، تنور آن داغ‌تر می شود و مردم مصمم‌تر برای اصل شرکت و تبعاً گزینش اصلح.

این روزها در کوچه ها و محله های شهر ما هم چنین وضعی است و کم و بیش مردم بحثشان شده انتخابات و پرداختن به اینکه که از کی بهتر است.
بگذارید از خانواده شهدا شروع کنم؛ عزیزی می گفت فلانی به نظرت نتیجه انتخابات چی میشه!؟ من نگرانم! نکند شنبه بعد از انتخابات لبخندی که باید بر لب آقا نقش نبندد! گفتم چطور مگه! گفت نگرانم بروبچه های انقلابی که الان در کسوت نامزدی نمایندگی هستند نتوانند در وقت مقتضی به تصمیم واحد برسند ومن موندم که چرا نمی رسند!؟ مگر انتخاب اصلح تکلیف همه نیست و مگر ملاک های اصلحیت مشخص نیستند!؟ راستش من این دو سه نفری که به عنوان فرزندان انقلاب تحت عنوان اصولگرا به صحنه اومدند قلبا دوستشان دارم اما خوب یک رای که بیشتر ندارم!؟ پس چکار کنم!

حرفهایش به اینجا که رسید دیگر نگذاشتم ادامه بدهد، پریدم وسط حرفش رو گفتم با این نگاهی که تو به نامزدها داری حتما در گزینش اصلح موفق می شی، اما اگر میشه مسیر نتیجه گیریتان را برای من هم توضیح بدهید. بعد از اینکه قدری شکسته نفسی کردو با وجود اینکه فارغ التحصیل ارشد علوم سیاسی یکی از دانشگاههای مطرح تهران بود، گفت راستش را بخواهید خیلی کار سختی نیست و چشم بندی هم نمی خواهم بکنم. خیلی ساده است.

شما پیش خودت یکی یکی ارزشها و خوبی ها را ردیف کن بعد اسامی دو سه نامزد محبوبت را که واقعا گل اند، با  آن ارزشها و ویژگی ها محک بزن. بعد دست کرد از روی داشبورد ماشینش یک کاغذ a4 را که توی یک کاور براق گذاشته بود نشونم داد:

چند سطر عمودی و سه یا چهار سطر افقی داشت مثل برنامه هفتگی مدارس؛ بعد در ستون اول نام نامزدها را نوشته بود و در بالای ستون دوم تا یازدهم هم حدود ده ویژگی را نوشته بود. که من همه اش یادم نیست. مثلِ تجربه، مردم داری، اصالت خانوادگی، پاکدستی و چشم سیری،سواد و دانش، دنیادیدگی، سوابق جبهه و جهاد و... این رو هم بگم بالای جدول نوشته بود، جدول انتخاب آگاهانه، عاقلانه و منصفانه...خیلی خوشحال شدم از ایشان خداحفاظی کردم و به سمت دفتر نشریه افتادم توی راه یکی دو تا مغازه کار داشتم و چند کار کوچک دیگر. حرفهای حاج علیرضا (برادر شهید) که در نهایت بصیرت بود رو به صورت مختصر به چند نفری که توی مسیر به تورم خوردند ارائه کردم و از پاسخهاشون نتیجه گیری کردم... بالاخره بعد از دو ساعت به دفتر نشریه رسیدم و تصمیم گرفتم این جدول رو توی نشریه چاپ کنم تا با توجه به ویژگی های منحصر به فرد رفسنجان مردم شهرم رو در انتخاباتی پرشور و انتخابی سرشار از شعور همراهی کرده باشم.. حالا شما عزیز بزرگواری که این نشریه رو مطالعه می فرمایید، نظرتون راجه به این روش چیه!؟ البته این رو هم اضافه کنم من خودم تو این چند روزه با استفاده از نظرات مردم از اقشار مختلف چند آیتم دیگر به جدول حاج علیرضا اضافه کردم. و مطمئنم که خروجی این نظر سنجی که منصفانه ترین نظرسنجی است یک فرد بیشتر نیست و مردم کریم رفسنجان فارغ از هر گونه نگاه احساسی انتخابی اصلح خواهند داشت.

خبر را خواندم....

استاندار فارس:

«با عنایت به اینکه هیچکدام از شهدای گمنام عزیز از استان فارس نمی‌باشند،

احتمال عدم استقبال با توجه به شرایط ذکر شده می باشد.»

دلم گرفت...

باورم نمیشه بسیجی های غیرتمند استان فارس ساکت باشند...!!!

شاید فکر کردید که اگر تعرضی به جایگاه والای استاندار بشه، مورد لطف و رسیدگی خارج از نوبت قوه قضائیه بشین...

راحت باشید...چیزی نگفته که... دلش به حال شهدا سوخته و

خواسته یه وقت تشییعشون خلوت نباشه!

این بَده!؟

مطمئن باشید اگر کار بدی بود حتما رئیس جمهور بیانیه می دادند...

و اما سخن آخر:

کور خوندند اونایی که آرزوی خلوتی تشییع گلهای ما رو دارند....

ظهر که خونه رسیدم پیچ تلویزیون رو باز می کنم...

آقای استاندار هم ـ اگر این رو رو دارند که تا الان استعفا نداده باشند ـ

ایشون هم روشن کنند تا

سیه روی شود هر که در آن غش باشد.