مرتضی حاج باقری فرمانده وقت واحد تخریب لشکر ثارالله، که از ناحیه دست جانباز می باشد خاطره ای درس آموز از سردار  شهید احمد کاظمی نقل کردند:

بعد از دفاع مقدس یک روز سردار کاظمی را در فرودگاه دیدم؛ ضمن احوالپرسی به من گفت: دستت چطوره؟ مواظبش هستی!؟

گفتم: گاهی عصب‌های دستم اذیت می‌کند و درد دارم.

حاج احمد نگاه معناداری کرد و گفت: منظورم این بود که مواظب دستت باش تا یه وقت دستت رو با پُست و خانه، مقام و موقعیت عوض نکنی.

این خاطره در یادواره شهدای غواص، اطلاعات عملیات و تخریب لشکر 41 ثارالله بازگو شد. (1394/5/8)

شهید علیرضا رحمانی دانشجوی «رفسنجانی ـ تهرانی» شیمی دانشگاه فردوسی مشهد، جزو 175 شهید غواصی  که حماسه حضورشان، در وقت نیاز، 26 خرداد 1394 را در تاریخ انقلاب اسلامی جاودانه ساخت، او نیز همچون بسیاری از یاران خمینی، اعزام اولش خاطره ساز شد؛ دکتر محمود باقری همرزم شهید، این خاطره را چنین روایت می کند:

اولین دفعه که می خواست اعزام شود چون جثه یِ کوچک و سن کمی داشت طبق روال اعزام ها او را از نیمه راه پیاده کردند. ولی این «بیرون شده از در» که تصمیم خود را گرفته بود با کمک دوستانش از  پنجره [یِ اتوبوس،] به داخل آمد و این شد که چشم«علیرضا» برای اولین بار به سرزمین آسمانی جبهه گشوده شد و  عملیات رمضان در منطقه کوشک، نخستین رزمگاه علیرضا رقم خورد.

این عملیات، اولین عملیاتی بود که درخاک عراق انجام شد و در آن، پاسگاه زید عراق آزادشد.

سر انجام مسؤول مهربان مخابرات گردان 410 حضرت رسول لشکر 41ثارالله، در عملیات کربلای4 و در کربلای ام الرصاص، مظلومانه به شهادت رسید. تا اینکه روزی، «در وقت نیاز» دگرباره امام و امّت را یاری رساند و اینک پس از 29 سال، 19 مرداد امسال، رفسنجان شاهد تشییع شکوهمند او و شهید بزرگوار، «غلامرضا آخوندی». خواهد بود. آیا شانه های یاران جامانده، توانِ تشییع آنها را خواهند داشت یا رگبار اشک و طوفانِ ناله، این توان را از آنها خواهد ستاند!؟  «اللهم ارزقنا شفاعتهما»

زندگینامه:

شهید علیرضا رحمانى در آبان ماه سال 1345 در خانواده‏اى مذهبى و متوسط در تهران دیده به دنیا گشود. تا سن ده سالگى در تهران بود و در سال 55 به همراه خانواده به شهر رفسنجان رفت. در زمان انقلاب در تظاهرات شرکت فعال داشت در مدرسه نیز علیه طاغوت فعالیت می ‏کرد. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى و تشکیل بسیج مستضعفین به فرمان حضرت امام خمینى (ره)، او از نیروهاى فعّال بسیج شد و اکثر اوقات فراغت خود را در بسیج (که در آن زمان در باغ هرندى بود) می گذراند و یا به آموزش اسلحه در مدارس مشغول بود. ایشان عضو مرکزى انجمن اسلامى دانش آموزى دبیرستان شهید انصارى نیز بودند و ابتکارات و اقدامات زیادى از ایشان به یادگار مانده است. از آن جمله تمثالِ حضرت امام، شهیدان رجائى و باهنر در دبیرستان شریعتى و تمثال حضرت امام، شهیدان رجائى و باهنر و شهید مطهرى در دبیرستان شهید انصارى را می ‏توان نام برد و همچنین تشکیل گروه تئاتر در دبیرستان، برگزارى مسابقه علمى و فرهنگى در دبیرستان و…

در تمام امور، فردى صادق و واقعیتگرا بود و از شعار بدون عمل همیشه دورى می ‏گزید و پیروى از ولایت را بر خود واجب و مخالفت با آن را گناهى نابخشودنى می ‏دانست.
با شروع جنگ تحمیلى به جبهه‏ هاى جنگ شتافت و به فرمان امام خود لبیک گفت. شهید رحمانى حدود 20 ماه در جبهه ‏هاى حق علیه باطل به صورت داوطلب بسیجى حضور یافت و در عملیاتهاى رمضان، والفجر 1 و 4 منطقه فاو و کربلاى 4 شرکت داشت. در عملیات والفجر 1 مجروح شد .با اینکه در سال 63 با گرفتن دیپلم در دانشگاه فردوسى مشهد در رشته شیمى پذیرفته شد لکن این قبولی او را از تحصیل در دانشگاه عاشورا منصرف نساخت تا سرانجام در دى ماه سال 65 در «عملیات کربلاى 4» در"گردان 410 غواص حضرت رسول (ص) منطقه ام الرصاص به درجه رفیع شهادت رسید . ایشان در طول جنگ مسؤولیت هاى متعددى داشت. که از آن جمله مسؤولیت مخابرات گردان 410 غواص لشکر 41 ثارالله را در عملیات کربلاى 4 می ‏توان نام برد.

وصیتنامه:

رب اشرح لی صدری و یسر لی امری واحلل عقدة من لسانی یفقهوا قولی

به نام خدا و به یاد خدا و برای خدا و در راه خدا . بنده حقیر علیرضا رحمانی یکی از اعضای کوچک گردان و در مخابرات مشغو ل به خدمتم جنگ ما به مرحله ای رسیده که به گفته اماممان باید سیلی آخر را به صدام بزنیم صدامی که طی چند ساله گذشته جنگ کاملا " خودش را به دنیا نشان داد چندین بار از ما سیلی خورده . مساله این است که صدام الان گیج شده و واقعا" نمی داند چه کار کند و به گفته امام باید توی این عملیات به خاطر خدا وبه یاری خدا وبه همت برادرها سیلی اخر را به صدام بزنیم ...


ان شاء الله که راه نجف و کربلا را باز کنیم ان شاء الله که بتوانیم برای خدا کاری کرده باشیم و برای اخر تمان ذخیره و توشه ای داشته باشیم .

اصل مطلب این است که ما جنگمان برای چیست و کارمان را برای کی انجام می دهیم اگربرای خدا باشد ارزش دارد و اگر نباشد که وای به حال ما .

انشاالله که بعد از انجام عملیات پیروزی نصیب ما شود وبتوانیم در راه بازسازی مملکت در راه موانعی که توی این مملکت هست بر سر راه انقلاب سر راه پیشرفت انقلاب کاری بکنیم کوششی بکنیم.

از تفرقه ها وخودیت ها و منیت ها و شخصیت گراییها بپرهیزند که واقعا باعث ضلالت می شود چرا که هر چیزی هر موجودی توی این دنیا یک عامل ضایع کننده ای دارد وعامل ضایعه کننده انقلاب همین نفاق ها وخودیت ها و منیت ها و شخصیت گراییها است.

توصیه من به مردم این است که از این عوامل بپرهیزند هرگز دنبال خودیت ها منیت ها شخصیت ها که فلانی هست یا نیست یا چه کار کرد یا نکرد نباشند. برای رضای خدا برای رضای خالق هستی کار کنند.

ان شاء الله که بعداز انجام عملیات پیروزی نصیب ما شود و بتوانیم در راه بازسازی مملکت در راه برداشتن موانعی که توی این مملکت هست کار کنیم .

«شادی روح امام و شهدا صلوات»

با تشکر از برادران رزمنده و همرزمان شهید علیرضا رحمانی، آقایان جلیل شعبانی  و دکتر محمود باقری.

این چند سطر را برای همشهری هام نوشتم، لذا می تونید از مطالعه اش صرف نظر کنید.البته خالی از فایده نیست ان شاء الله.

در دفاع از ولایت دور چه کسی نچرخیم!

لطفا فقط مخاطبین بخوانند!!!

جمله معروفی از امام هست که فرموده اند «ملاک حال فعلی افراد است»

لازم است در به عضویت در آمدن و همراهی جریانات و افراد مدعی اعتقاد و التزام عملی به ولایت فقیه، به این نکته توجه داشته باشیم که خدای نکرده سیاهی لشگر فردی یا جمعی نگردیم که در طول دوره زندگیش اساساً با ولایت و شخص ولی مشکل داشته اند، هر چند امروز حسب ظاهر و حتی واقع امر (خواه تکلیفاً و خواه مصلحتاً) مدافعند.
احترامشان و آبرویشان محفوظ؛ ولی دیگر قرار نیست چنین افرادی در شهر شهیدان، پرچمدار حفظ کیان ولایت شوند؛ البته به عنوان سرباز و فدایی ولایت بودن، قدمشان روی چشم همه موالیان. یادمان نرود که این دیار، آبستن خاطراتی است که در آن هر گونه نامهربانی با شخص و شخصیت حضرت «سیدعلی» نه تنها برای برخی جایز، بلکه لازم بوده است؛ هنوز یادمان نرفته در همین شهر ما «که سالیانی پیش قم ثانی اش می خواندند!» عده ای حتی روزه ی خویش را با الفاظ حاوی لعن «حضرت سیدعلی» باز می کردند و مستمراً رهبر شدن ایشان برایشان سنگینی می کرد و [می کند!؟]
خدا شاهد است که بنده در این نوشتار به هیچ وجه قصد جانبداری از شخصی یا جریانی ندارم، اما دلم راضی نمی شود برادران مخلص و بهتر از خودم را زیر پرچم چنین افرادی ببینم. (لطفا مخاطبینم خودشان منظورم را بفهمند به ویژه آنها که بارها مَطلع ِسخنشان را آیه شریفه «الجمد لله الذی هدینا لهذا و ما کنّا لنهتدی لولا ان هدینا الله» بوده است)
امیدوارم بعد از خواندن دلنوشته فوق هم یک بار دیگر این آیه را تلاوت نمایند.
بدون شک اگر افراد مدعی، حریم نگه ندارند، قلب فدائیان ولایت این شهر شهیدان، انبانی از خاطرات مستندی از این دست است که عندالضرورة، وظیفه تنویر اذهان جوانان پاک شهرمان را عهده دار خواهند گشت.

اللهم اجعل عواقب امورنا خیراً - 1394/4/22

فایلهای صوتی تجمع هسته ای لبیک یا امام در مدرسه فیضیه قم به ترتیب زمانی:9 خرداد  1394

گزارش روند برگزاری و هدف برگزار کنندگان (حجت الاسلام لونی)

سخنرانی آیت الله اراکی

سخنرانی دکتر حداد عادل